NAPAKAKULAY NAMAN NG ARAW NA ITO!

Sabik na sabik ako sa araw na ito. Ngayon kasi ang unang pagkakataon na sasalang ako sa entablado.

Umaga pa lang, ginising na ako ng masiglang ingay ng kalsada. “Taho!” sigaw ng mantataho. “Pandesal!” sigaw ng batang mampapandesal. At iba’t ibang klase ng tamis at linamnam ang aking nilantakan nang mag-almusal kami ni Nanay dahil sa mainit na kape, taho, at pandesal.

Tuwang-tuwa ako nang magtanghali. Nag-opening-number kasi ang idolo kong si Sarah Geronimo sa It’s Show Time! Kaysarap sa tenga ng boses niya. At bukod sa boses na maganda, maganda rin daw talaga si Sarah sabi ni Nanay. Kung makikita ko nga lang sana siya!

Pinakilig ako sa bawat paghigop sa aming pananghalian. Ang sarap kasi ng pagkakaasim ni Nanay sa ulam naming paborito kong sinigang. Tinupad niya ang pangako na ito ang uulamin namin kapag pinagtiyagaan kong inumin ang ginawa niyang salabat para sa akin.

Nang maghapon na at ipahawak sa akin ni Nanay ang isusuot kong bestida, nakapa ko ang maniningning na sequins at mga eleganteng burda. Siguradong maganda ang bestida na ilang araw niya ring pinagtiyagaang tahiin sa makina!

“Hulaan mo kung ano ang kulay ng bestida.” sabi ni Nanay. At nang sabihin kong “Pula!” ay niyakap niya ako’t kiniliting bigla. Ang galing-galing ko naman daw manghula!

“Huwag kang kakabahan, anak ha. Hindi mo naman makikita ang mga manonood mamaya.” ang biro ni Nanay habang nasa traysikel kami papunta sa sasalihan kong paligsahan sa pagkanta.

At nang tumayo na ako sa entablado, biglang nanginig ang aking mga kamay at tuhod dahil sa sobrang kabang naramdaman ko.

Pero nang magsimula na akong kumanta ay walang kasing kulay ang mga palakpakan at hiyawang narinig ko. Pakiramdam ko tuloy, pinaulanan ako ng maraming kompeti na sari-sari ang kulay!

Ang sabi ni Nanay, ang ganda-ganda ko raw tingnan sa entablado at pagkatapos kong kumanta ay nagtayuan daw ang lahat halos ng mga tao. Nagsimula na tuloy akong maniwala sa lagi niyang sinasabi sa akin na ang ginintuang boses ko ay dapat lang na marinig ng buong mundo.  

Pag-uwi namin sa bahay, masaya ko pa ring yakap-yakap ang aking tropeyo na mas matangkad pa yata sa kaysa sa akin. “Ang galing-galing naman ng anak ko! Siguradong ikaw na ang susunod na Sarah Geronimo!” ang bati sa akin ni Nanay.

Mainit at mahigpit na yakap at tatlong halik na matutunog ang ipinabaon sa akin ni Nanay bago matulog.

“Ang ganda-ganda mo, Nanay!” ang sabi ko habang kinakapa ang mukha niya.

“Ang galing-galing mo talagang manghula, anak!” ang sagot niya naman na sinundad ng malakas na tawa. At nagtawanan na kaming dalawa.

Walang mapaglagyan ang saya ko. Hanggang sa panaginip yata ay dadalhin ko ang makulay na araw na ito!

lahok sa 2018 Saranggola Blog Awards para sa Kuwentong Pambata

www.sba.ph